Της Άννας Ρέμπελου "...Παιδεύουσι Τέκνα"

Αφότου αποφασίσαμε να αφιερώσουμε αυτό το τεύχος στις μητέρες, το μυαλό μας πήγε αμέσως στην Μαρία Παναγιωτοπούλου- Κασσιώτου. Η τέως ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας εκτός του ότι έχει έντονη δράση σε θέματα Οικογενειακής Πολιτικής και Παιδείας και πέρα από το σημαντικό ακαδημαϊκό της έργο, είναι πάνω από όλα μητέρα. Και μάλιστα, μητέρα πέντε κοριτσιών και τεσσάρων αγοριών, δηλ. ΜΗΤΕΡΑ 9 ΠΑΙΔΙΩΝ. Κατά την τηλεφωνική μας συνομιλία έμαθα δε, ότι έγινε πρόσφατα και γιαγιά! Σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να βρούμε καταλληλότερη γυναίκα για να μας μιλήσει για την μητρότητα. Για τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην προσπάθεια να ισορροπήσουν μεταξύ οικογένειας και εργασίας και για τις οικογενειακές πολιτικές που οφείλουν να υπάρχουν και να ενισχύονται από τις κυβερνήσεις έστω και εν μέσω κρίσης! Απλός άνθρωπος, ζεστή φωνή και πολύ προσιτή, η κυρία Παναγιωτοπούλου Κασσιώτου αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και σαφώς μας δίνει κουράγιο, αισιοδοξία και πίστη. Αυτό είναι το μήνυμά της σε όλες τις μητερούλες.


- Κυρία Παναγιωτοπούλου-Κασσιώτου, δεν μπορώ να μην μπω στον πειρασμό να σας ρωτήσω αυτό που πιθανώς σκέφτονται οι περισσότερες μητέρες. Πως καταφέρατε, ως μητέρα εννέα παιδιών, να ισορροπήσετε ανάμεσα στις απαιτήσεις της οικογένειας, από τη μια πλευρά, και μιας τόσο σημαντικής και πλούσιας καριέρας στην πολιτική και όχι μόνον, από την άλλη πλευρά;

Αγαπητή κυρία Ρέμπελου χαίρομαι που χρησιμοποιείτε την έννοια της ισορροπίας. Κάθε πατέρας, κάθε μητέρα είναι και μια ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπων που αγωνίζονται να συνδυάσουν παράγοντες και συγκυρίες και να μείνουν όρθιοι συνεχίζοντας την αποστολή ανατροφής του ή των παιδιών τους.

Η δική μου περίπτωση μοιάζει με όλων των άλλων ως προς τα γενικά χαρακτηριστικά. Την προσωπική μου ζωή χρειάζεται να τη δούμε ξεδιπλωμένη σε 57 χρόνια, με αυστηρή ανατροφή από γονείς και γιαγιά, με καλούς δασκάλους με την ευρεία έννοια, με σύζυγο αφοσιωμένο συνοδοιπόρο και παιδιά που μεγαλώνοντας γίνονται συνεργάτες. Η ατομική συμβολή μου, με πολλά αρνητικά σημεία και ελαττώματα, έχει μόνο σταθερό άξονα την απόλυτη εμπιστοσύνη στον Ένα και Μόνο Αληθινό Θεό, και ένα ανεξήγητο θάρρος όταν υπάρχουν δυσκολίες.

Σήμερα αρκετές Ελληνίδες αποφεύγουν να κάνουν περισσότερα από ένα παιδιά διότι σκέφτονται ότι δεν θα μπορέσουν να συνδυάσουν επιτυχώς οικογένεια και καριέρα. Βέβαια, δεν μπορούμε να τις αδικήσουμε μιας και υπάρχει έντονη η αίσθηση ότι το ελληνικό κράτος δεν στηρίζει όσο θα έπρεπε τη μητρότητα και την οικογένεια. Για παράδειγμα, όσον αφορά την άδεια μητρότητας υπάρχουν τρεις κατηγορίες γυναικών ανάλογα με το που εντάσσονται ασφαλιστικά (στο δημόσιο τομέα η άδεια φθάνει τους 14 μήνες, στο ΙΚΑ τους 8 μήνες και σε όλους τους υπόλοιπους φορείς τους 4 μήνες), οι κρατικοί παιδικοί σταθμοί δεν επαρκούν και η «μαύρη εργασία» στον τομέα φύλαξης παιδιών βρίσκεται στο απόγειό της. Μάλιστα, δεν υπάρχει κανένας τρόπος ελέγχου των γυναικών που αναλαμβάνουν να κάνουν την εργασία της babysitter ούτε προβλέπεται η δημιουργία κάποιου μητρώου. Τι πιστεύετε ότι μπορεί και πρέπει να γίνει σε θεσμικό επίπεδο στην χώρα μας για να αλλάξει αυτή η κατάσταση και να βελτιωθεί το δημογραφικό πρόβλημα το οποίο, ας μην ξεχνάμε, έχει άμεση σχέση με το ασφαλιστικό ζήτημα;

Μια τόσο σοβαρή απόφαση όπως αυτή για δημιουργία οικογένειας δεν θα άξιζε να εξαρτάται από τις εξωτερικές συνθήκες και τις κρατικές παροχές. Η οργανωμένη κοινωνία όμως σε όλα τα επίπεδα (εθνικό, περιφερειακό, τοπικό) έχει συμφέρον να προσφέρει υποστήριξη και περιβάλλον ασφαλές και φιλικό για τις οικογένειες. Όσο καθυστερεί η προσφορά ή όσο δεν γίνεται αποτελεσματικά βλάπτεται το κοινό συμφέρον και καθυστερεί ή αναβάλλεται η εξέλιξη της κοινωνίας. Η Ελλάδα δεν δίνει το χειρότερο παράδειγμα μέτρων για γονείς και παιδιά. Όπως, όμως, σε όλα τα θέματα, τα ιδιωτικά συμφέροντα εμποδίζουν την οργανωμένη και ανιδιοτελή βοήθεια σε όλες τις ανάγκες των οικογενειών, όχι μόνο στις άδειες και τη φροντίδα που αναφέρατε.

Οι ενδιαφερόμενοι πολίτες έχουν και δικαίωμα και υποχρέωση να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και να μη περιμένουν κρατικές παρεμβάσεις. Σε ορισμένες χώρες π.χ. οργανώνουν μόνοι τους τη φύλαξη των παιδιών προσφέροντας εναλλάξ προσωπική εργασία και παίρνοντας επιχορήγηση για ενοίκιο και πρόσληψη παιδαγωγού.

Τι μέτρα δρομολογούνται αυτή τη στιγμή σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης ώστε να έχουν την δυνατότητα οι γυναίκες να ισορροπήσουν μεταξύ οικογένειας και επαγγελματικής δραστηριότητας;

Η υποχρεωτική άδεια μητρότητας είναι 14 εβδομάδες. Πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για αύξησή της σε 18 μήνες απέτυχε το 2009. Η υποχρεωτική γονική άδεια από 3 αυξήθηκε στους 6 μήνες με συμφωνία των Ευρωπαίων Κοινωνικών Εταίρων. Συγκριτικά η Ελλάδα προσφέρει καλύτερες άδειες. Όσο, όμως, μεγαλύτερες είναι οι περίοδοι απουσίας της μητέρας τόσο δυσκολότερα προσλαμβάνει ο ιδιωτικός τομέας γυναίκες και εύκολα τις απολύει μετά το πρώτο παιδί.

Η οικονομική κρίση θα επηρεάσει, νομίζετε, τις οικογενειακές πολιτικές των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ακόμα περισσότερο της Ελλάδας, ειδικά μετά τη διόγκωση του χρέους της και την επίθεση των κερδοσκόπων εις βάρος της που κάνει, αν όχι αδύνατη, εξαιρετικά επώδυνη κάθε προσπάθεια δανεισμού;

Η παραμέληση της Οικογένειας στο γενικότερο σχεδιασμό μέτρων καθυστερεί την πρόοδο και την ανάπτυξη του κράτους. Εκτός αυτού είναι και παραβίαση του Συντάγματος και καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Παιδιού.

Κάποιοι πιστεύουν ότι η κρίση λειτουργεί ως άλλοθι για να μην περάσουν μεταρρυθμίσεις υπέρ της μητρότητας και της οικογένειας διότι συνεπάγονται από την πλευρά της πολιτείας αλλά και των εργοδοτών επιπλέον κόστος. Συμφωνείτε με αυτήν την άποψη;

Σήμερα κινδυνεύουμε να δούμε την κατάργηση ισχυόντων ήδη μέτρων που διευκολύνουν κάπως την ύπαρξη οικογένειας. Ιδιαίτερα θα πληγούν οι ευπαθείς ομάδες με πρώτες τις πολύτεκνες οικογένειες αν δεν αποδειχθεί ότι οι κρατικές πολιτικές έχουν συνέχεια και αποφασίζονται με σεβασμό στις ανάγκες και στις ανειλημμένες υποχρεώσεις των οικογενειαρχών.

Ζούμε σε κοινωνίες πολύπλοκες με πολλαπλά ερεθίσματα αλλά και κινδύνους. Πως μπορούν οι οικογένειες να προστατευθούν και να ενδυναμώσουν τον ρόλο τους στην κοινωνία;

Αυτοσεβασμός και αυτοσυντήρηση με βάση την ανυπόκριτη Αγάπη δημιουργούν το προστατευτικό τείχος της Οικογένειας και εξασφαλίζουν συνοχή και αλληλεγγύη στην Κοινωνία. Δεν πρόκειται για μεγάλα λόγια αλλά για ουσιαστικές αποφάσεις ώστε να αποτρέπεται ο μιμητισμός ξένων προτύπων και η επιδίωξη ατομικού κέρδους.

Θεωρούμε πως είστε η καταλληλότερη γυναίκα για να μιλήσει για τον εορτασμό της ημέρας της μητέρας. Τι μήνυμα θα θέλατε να δώσετε στις μαμάδες;

Θάρρος και Πίστη για ολοκλήρωση της προσφοράς τους στη Ζωή.