21/11/2007: Δυνατότητα επιλογής του δικαίου που διέπει τις διασυνοριακές συμβάσεις αποφάσισε η Επιτροπή Νομικών Θεμάτων του ΕΚ μετά από πρόταση των ευρωβουλευτών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Το Συμβούλιο καλείται να δεχτεί τον συμβιβασμό.
Επιχειρήσεις και πελάτες κατά τη σύναψη συνοριακών συμφωνιών θα συνεχίσουν να έχουν το προβλεπόμενο από τη Σύμβαση της Ρώμης δικαίωμα επιλογής του δικαίου που θα διέπει τη σύμβαση. Τα ανωτέρω προβλέπονται από συμβιβαστική τροπολογία που ψηφίστηκε σε πρώτη ανάγνωση στην Επιτροπή Νομικών Θεμάτων του Ευρωκοινοβουλίου.
Η ευρωβουλευτής της ΝΔ, Μ. Παναγιωτοπούλου - Κασσιώτου, μέλος της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην ανωτέρω Επιτροπή, συμμετείχε ενεργά στις πολύμηνες διαπραγματεύσεις που απομάκρυναν τον κίνδυνο αλλαγής του ισχύοντος από το 1980 καθεστώτος για τις διασυνοριακές συμβατικές διαφορές.
Από τον Δεκέμβριο 2005, εκκρεμεί η ψήφιση της πρότασης του Κανονισμού για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη Ι). Η πρόταση έχει στόχο την ανάπτυξη χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης στην ΕΕ, μέσω της αμοιβαίας αναγνώρισης δικαστικών αποφάσεων και τη συμβατότητα των κανόνων που εφαρμόζονται στα κράτη μέλη κατά τη σύγκρουση νόμων και δικαιοδοσίας.
Ο Κανονισμός θα εφαρμόζεται στις συμβατικές ενοχές αστικού και εμπορικού δικαίου στις περιπτώσεις που υπάρχει σύγκρουση νόμων, όπως σε συμβάσεις καταναλωτών, μεταφοράς, ασφαλιστικές και ατομικές συμβάσεις εργασίας ενώ από το πλαίσιο εφαρμογής του εξαιρούνται κυρίως οικογενειακά, φορολογικά, τελωνειακά και διοικητικά ζητήματα. Προβλέπεται, επίσης, η δυνατότητα των συμβαλλομένων κρατών να διατυπώνουν επιφυλάξεις ή να θεσπίζουν νέους κανόνες σύγκρουσης είτε μετά από διαδικασία ανακοίνωσης είτε για την περιορισμένη χρονική διάρκεια της σύμβασης.
Βασικό σημείο διαφωνίας του Κανονισμού υπήρξε το άρθρο 5 σχετικά με το εφαρμοστέο δίκαιο σε συμβάσεις καταναλωτών. Η συμβιβαστική λύση που επετεύχθη, βασίζεται στην ελεύθερη επιλογή του εφαρμοστέου δικαίου, ενώ σε περίπτωση μη επιλογής εφαρμόζεται το δίκαιο του τόπου κατοικίας του καταναλωτή.
"Η πρόταση της Επιτροπής να ισχύει μόνο το δίκαιο της χώρας καταγωγής του πελάτη υπό το πρόσχημα ότι προστατεύονται τα δικαιώματα των καταναλωτών αποτελούσε δικαστικό μονόδρομο. Θα οδηγούσε σε αύξηση του κόστους των προϊόντων και ελάττωση της διασυνοριακής προσφοράς τους, αφού οι επιχειρήσεις με διασυνοριακές δραστηριότητες θα ήταν υποχρεωμένες να λαμβάνουν υπόψη στις συμβάσεις τους 27 και πλέον παραλλαγές δικαίου που ισχύουν στην ΕΕ και τον ΕΟΧ. Το επιπλέον κόστος θα επιβάρυνε τον καταναλωτή, ο οποίος θα υπέκειτο υποχρεωτικά στο δίκαιο της χώρας του. Με την ψηφισθείσα τροπολογία που αναμένεται να εγκριθεί και από το Συμβούλιο, καταναλωτές και επιχειρήσεις θα έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν εξαρχής το δίκαιο που εξυπηρετεί τα δικαιώματα της σύμβασής τους", δήλωσε η ευρωβουλευτής Μαρία Παναγιωτοπούλου.
Επιχειρήσεις και πελάτες κατά τη σύναψη συνοριακών συμφωνιών θα συνεχίσουν να έχουν το προβλεπόμενο από τη Σύμβαση της Ρώμης δικαίωμα επιλογής του δικαίου που θα διέπει τη σύμβαση. Τα ανωτέρω προβλέπονται από συμβιβαστική τροπολογία που ψηφίστηκε σε πρώτη ανάγνωση στην Επιτροπή Νομικών Θεμάτων του Ευρωκοινοβουλίου.
Η ευρωβουλευτής της ΝΔ, Μ. Παναγιωτοπούλου - Κασσιώτου, μέλος της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην ανωτέρω Επιτροπή, συμμετείχε ενεργά στις πολύμηνες διαπραγματεύσεις που απομάκρυναν τον κίνδυνο αλλαγής του ισχύοντος από το 1980 καθεστώτος για τις διασυνοριακές συμβατικές διαφορές.
Από τον Δεκέμβριο 2005, εκκρεμεί η ψήφιση της πρότασης του Κανονισμού για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη Ι). Η πρόταση έχει στόχο την ανάπτυξη χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης στην ΕΕ, μέσω της αμοιβαίας αναγνώρισης δικαστικών αποφάσεων και τη συμβατότητα των κανόνων που εφαρμόζονται στα κράτη μέλη κατά τη σύγκρουση νόμων και δικαιοδοσίας.
Ο Κανονισμός θα εφαρμόζεται στις συμβατικές ενοχές αστικού και εμπορικού δικαίου στις περιπτώσεις που υπάρχει σύγκρουση νόμων, όπως σε συμβάσεις καταναλωτών, μεταφοράς, ασφαλιστικές και ατομικές συμβάσεις εργασίας ενώ από το πλαίσιο εφαρμογής του εξαιρούνται κυρίως οικογενειακά, φορολογικά, τελωνειακά και διοικητικά ζητήματα. Προβλέπεται, επίσης, η δυνατότητα των συμβαλλομένων κρατών να διατυπώνουν επιφυλάξεις ή να θεσπίζουν νέους κανόνες σύγκρουσης είτε μετά από διαδικασία ανακοίνωσης είτε για την περιορισμένη χρονική διάρκεια της σύμβασης.
Βασικό σημείο διαφωνίας του Κανονισμού υπήρξε το άρθρο 5 σχετικά με το εφαρμοστέο δίκαιο σε συμβάσεις καταναλωτών. Η συμβιβαστική λύση που επετεύχθη, βασίζεται στην ελεύθερη επιλογή του εφαρμοστέου δικαίου, ενώ σε περίπτωση μη επιλογής εφαρμόζεται το δίκαιο του τόπου κατοικίας του καταναλωτή.
"Η πρόταση της Επιτροπής να ισχύει μόνο το δίκαιο της χώρας καταγωγής του πελάτη υπό το πρόσχημα ότι προστατεύονται τα δικαιώματα των καταναλωτών αποτελούσε δικαστικό μονόδρομο. Θα οδηγούσε σε αύξηση του κόστους των προϊόντων και ελάττωση της διασυνοριακής προσφοράς τους, αφού οι επιχειρήσεις με διασυνοριακές δραστηριότητες θα ήταν υποχρεωμένες να λαμβάνουν υπόψη στις συμβάσεις τους 27 και πλέον παραλλαγές δικαίου που ισχύουν στην ΕΕ και τον ΕΟΧ. Το επιπλέον κόστος θα επιβάρυνε τον καταναλωτή, ο οποίος θα υπέκειτο υποχρεωτικά στο δίκαιο της χώρας του. Με την ψηφισθείσα τροπολογία που αναμένεται να εγκριθεί και από το Συμβούλιο, καταναλωτές και επιχειρήσεις θα έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν εξαρχής το δίκαιο που εξυπηρετεί τα δικαιώματα της σύμβασής τους", δήλωσε η ευρωβουλευτής Μαρία Παναγιωτοπούλου.
+%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF.jpg)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου