ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡ. ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΣΤΗΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ
10/03/2009: Η ευρωβουλευτής της ΝΔ, Μ. Παναγιωτοπούλου - Κασσιώτου, μέλος της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του ΕΚ, υπέβαλε ερώτηση στην Ευρ. Επιτροπή με θέμα τα μέτρα που είναι σε θέση να προτείνει, ώστε η ακτοπλοϊκή σύνδεση με συμβατικά πλοία όλων των ελληνικών νησιών (ανεξάρτητα από το εάν είναι ακριτικά ή άγονα), προς και από τα μεγάλα λιμάνια, να ελκύει το ενδιαφέρον των ακτοπλόων, ιδιαίτερα κατά τη χειμερινή περίοδο.
Ο Αντιπρόεδρος της Επιτροπής και αρμόδιος για τις μεταφορές, Α. Tajani, ανέφερε στην απάντησή του:
"Σκοπός της Επιτροπής είναι να επαγρυπνά, ώστε οι αγορές θαλάσσιων ενδομεταφορών να είναι ανοικτές σε όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς εκμετάλλευσης χωρίς περιορισμούς, πέραν εκείνων που είναι απολύτως απαραίτητοι για να εξασφαλίζεται η τήρηση επιτακτικών λόγων γενικού συμφέροντος. Η Επιτροπή θεωρεί ότι το ουσιαστικό άνοιγμα της αγοράς θα καταστήσει δυνατή τη μέγιστη προσέλκυση φορέων εκμετάλλευσης των γραμμών μεταξύ των νησιών του Αιγαίου.
Εντούτοις, στις περιπτώσεις που η αγορά δεν επαρκεί, όπως είναι πιθανό σε ορισμένες γραμμές, ο Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 3577/92 του Συμβουλίου της 7ης Δεκεμβρίου 1992 για την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών στις θαλάσσιες μεταφορές στο εσωτερικό των κρατών μελών (θαλάσσιες ενδομεταφορές - καμποτάζ), παρέχει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να συνάπτει συμβάσεις παροχής δημόσιας υπηρεσίας ή να επιβάλλει υποχρεώσεις παροχής δημόσιας υπηρεσίας, χωρίς διακριτική μεταχείριση και τηρώντας τις απαιτήσεις του εν λόγω Κανονισμού καθώς και της σχετικής νομολογίας.
Το Δικαστήριο των Ευρ. Κοινοτήτων επεσήμανε (απόφαση του ΔΕΚ, 20.02.2001, Analir,C-205/99, αιτ. σκέψη 31) ότι η απαίτηση ως προς τις υποχρεώσεις δημόσιας υπηρεσίας αποβλέπει στο να διασφαλισθεί η επάρκεια των υπηρεσιών τακτικών μεταφορών προς και από τα νησιά, καθώς και ανάμεσα στα νησιά, όπως διευκρινίζει η ένατη αιτιολογική σκέψη του Κανονισμού 3577/92:
"Το κοινοτικό δίκαιο δεν αντιτίθεται στην εξουσία κράτους μέλους να περιλαμβάνει στις προϋποθέσεις χορηγήσεως και διατηρήσεως της προηγούμενης διοικητικής άδειας ως μέσου επιβολής υποχρεώσεων δημόσιας υπηρεσίας σε κοινοτικό πλοιοκτήτη μια προϋπόθεση επιτρέπουσα να εκτιμάται η φερεγγυότητά του, όπως η απαίτηση ότι ο τελευταίος πρέπει να έχει ενημερότητα στην πληρωμή των φορολογικών του οφειλών ή των εισφορών κοινωνικής ασφαλίσεως, παρέχοντας έτσι στο εν λόγω κράτος μέλος τη δυνατότητα να ελέγχει την «ικανότητα παροχής υπηρεσιών» του πλοιοκτήτη αυτού, εφόσον η προϋπόθεση αυτή εφαρμόζεται επί βάσεως αποκλείουσας τις δυσμενείς διακρίσεις.
Το άρθρο 4, παρ. 1, του Κανονισμού 3577/92 επιτρέπει σε κράτος μέλος, για την ίδια γραμμή ή την ίδια θαλάσσια διαδρομή, να επιβάλλει υποχρεώσεις δημόσιας υπηρεσίας σε ναυτιλιακές επιχειρήσεις και να συνάπτει ταυτοχρόνως με άλλες επιχειρήσεις, συμβάσεις αναθέσεως δημόσιας υπηρεσίας προς εκτέλεση της ίδιας τακτικής γραμμής από και προς νησιά. Είναι όμως αναγκαίο να αποδεικνύεται ότι υπάρχει πραγματική ανάγκη δημόσιας υπηρεσίας. Στο μέτρο που η ταυτόχρονη αυτή εφαρμογή γίνεται επί βάσεως η οποία αποκλείει τις δυσμενείς διακρίσεις, δικαιολογείται σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό δημοσίου συμφέροντος".
"Σκοπός της Επιτροπής είναι να επαγρυπνά, ώστε οι αγορές θαλάσσιων ενδομεταφορών να είναι ανοικτές σε όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς εκμετάλλευσης χωρίς περιορισμούς, πέραν εκείνων που είναι απολύτως απαραίτητοι για να εξασφαλίζεται η τήρηση επιτακτικών λόγων γενικού συμφέροντος. Η Επιτροπή θεωρεί ότι το ουσιαστικό άνοιγμα της αγοράς θα καταστήσει δυνατή τη μέγιστη προσέλκυση φορέων εκμετάλλευσης των γραμμών μεταξύ των νησιών του Αιγαίου.
Εντούτοις, στις περιπτώσεις που η αγορά δεν επαρκεί, όπως είναι πιθανό σε ορισμένες γραμμές, ο Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 3577/92 του Συμβουλίου της 7ης Δεκεμβρίου 1992 για την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών στις θαλάσσιες μεταφορές στο εσωτερικό των κρατών μελών (θαλάσσιες ενδομεταφορές - καμποτάζ), παρέχει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να συνάπτει συμβάσεις παροχής δημόσιας υπηρεσίας ή να επιβάλλει υποχρεώσεις παροχής δημόσιας υπηρεσίας, χωρίς διακριτική μεταχείριση και τηρώντας τις απαιτήσεις του εν λόγω Κανονισμού καθώς και της σχετικής νομολογίας.
Το Δικαστήριο των Ευρ. Κοινοτήτων επεσήμανε (απόφαση του ΔΕΚ, 20.02.2001, Analir,C-205/99, αιτ. σκέψη 31) ότι η απαίτηση ως προς τις υποχρεώσεις δημόσιας υπηρεσίας αποβλέπει στο να διασφαλισθεί η επάρκεια των υπηρεσιών τακτικών μεταφορών προς και από τα νησιά, καθώς και ανάμεσα στα νησιά, όπως διευκρινίζει η ένατη αιτιολογική σκέψη του Κανονισμού 3577/92:
"Το κοινοτικό δίκαιο δεν αντιτίθεται στην εξουσία κράτους μέλους να περιλαμβάνει στις προϋποθέσεις χορηγήσεως και διατηρήσεως της προηγούμενης διοικητικής άδειας ως μέσου επιβολής υποχρεώσεων δημόσιας υπηρεσίας σε κοινοτικό πλοιοκτήτη μια προϋπόθεση επιτρέπουσα να εκτιμάται η φερεγγυότητά του, όπως η απαίτηση ότι ο τελευταίος πρέπει να έχει ενημερότητα στην πληρωμή των φορολογικών του οφειλών ή των εισφορών κοινωνικής ασφαλίσεως, παρέχοντας έτσι στο εν λόγω κράτος μέλος τη δυνατότητα να ελέγχει την «ικανότητα παροχής υπηρεσιών» του πλοιοκτήτη αυτού, εφόσον η προϋπόθεση αυτή εφαρμόζεται επί βάσεως αποκλείουσας τις δυσμενείς διακρίσεις.
Το άρθρο 4, παρ. 1, του Κανονισμού 3577/92 επιτρέπει σε κράτος μέλος, για την ίδια γραμμή ή την ίδια θαλάσσια διαδρομή, να επιβάλλει υποχρεώσεις δημόσιας υπηρεσίας σε ναυτιλιακές επιχειρήσεις και να συνάπτει ταυτοχρόνως με άλλες επιχειρήσεις, συμβάσεις αναθέσεως δημόσιας υπηρεσίας προς εκτέλεση της ίδιας τακτικής γραμμής από και προς νησιά. Είναι όμως αναγκαίο να αποδεικνύεται ότι υπάρχει πραγματική ανάγκη δημόσιας υπηρεσίας. Στο μέτρο που η ταυτόχρονη αυτή εφαρμογή γίνεται επί βάσεως η οποία αποκλείει τις δυσμενείς διακρίσεις, δικαιολογείται σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό δημοσίου συμφέροντος".
+%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF.jpg)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου