Δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Πλαισίου Προσόντων.

14/07/2006: Ψηφίστηκαν με μεγάλη πλειοψηφία, κατά την συνεδρίαση της Επιτροπής Απασχόλησης, όλες οι τροπολογίες της Μ. Παναγιωτοπούλου-Κασσιώτου που αφορούν στη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Πλαισίου Προσόντων (ΕΠΠ) βασιζόμενου σε αντίστοιχη πρόταση που δημοσίευσε η ΕΕ στο πλαίσιο της αναθεωρημένης Στρατηγικής της Λισαβόνας.

Το 2005 οι Υπουργοί Παιδείας υπογράμμισαν την ανάγκη εκσυγχρονισμού του συστήματος εκπαίδευσης και κατάρτισης με σκοπό την προώθηση της διασυνοριακής κινητικότητας στην αγορά εργασίας και τη διευκόλυνση της πρόσβασης στα διάφορα εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα. Ήδη το 1999, στη Μπολόνια, τα κράτη μέλη αξίωσαν τη δημιουργία μέχρι το 2010 ενός κοινού "ευρωπαϊκού χώρου τριτοβάθμιας εκπαίδευσης" που επέφερε με τη σειρά του τη σύσταση ενός ευρωπαϊκού πλαισίου μεταφοράς ακαδημαϊκών μονάδων για την υπερεθνική αναγνώριση των σπουδών. Εξάλλου, η Σύνοδος Κορυφής της Βαρκελώνης (Μάρτιος 2002) έθεσε τα θεμέλια για ένα ευρωπαϊκό σύστημα ακαδημαϊκών μονάδων επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης. Επιπλέον, το 2002 (Κοπεγχάγη) τα κράτη μέλη της ΕΕ αποφάσισαν να ενισχύσουν περαιτέρω την ευρωπαϊκή συνεργασία στον τομέα της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Στην κοινή έκθεση προόδου του Συμβουλίου και της Επιτροπής για την εφαρμογή του προγράμματος εργασίας "Γενική και επαγγελματική εκπαίδευση 2010"του Φεβρουαρίου του 2004 ζητήθηκε η εκπόνηση ενός ευρωπαϊκού πλαισίου προσόντων και η πρόταση ανανεώθηκε τον Δεκέμβριο του 2004 στο Μάαστριχτ από τους Υπουργούς Παιδείας 32 κρατών. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τόνισε ότι μέχρι το 2006 πρέπει να εγκριθεί το ΕΠΠ.

Το ΕΠΠ καλείται να δημιουργήσει ένα μεταγενέστερο πλαίσιο το οποίο θα έχει τρεις λειτουργίες: Πρώτον, θα συνδέσει τα εθνικά και τα τομεακά πλαίσια προσόντων, δεύτερον, θα διασφαλίσει την αναγνώριση, τη συγκρισιμότητα και τη δυνατότητα μεταφοράς προσόντων επαγγελματικής και γενικής εκπαίδευσης και, τρίτον, θα μεριμνήσει για μεγαλύτερη διαφάνεια, πρόσβαση και κινητικότητα.

Με βάση τα ανωτέρω, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία οι ψηφισθείσες τροπολογίες της Μ. Παναγιωτοπούλου που υποστήριξε ότι:

• η ανάπτυξη ενός ΕΠΠ θα εισάγει κοινά σημεία αναφοράς που θα διευκολύνουν τους εκπαιδευόμενους και εργαζομένους να οργανώσουν τη σταδιοδρομία τους μέσα στο πλαίσιο της δια βίου μάθησης,
• κάθε χώρα πρέπει να διαθέτει το δικό της εθνικό πλαίσιο προσόντων, με την εμπλοκή αρμοδίων αρχών και οργάνων, είτε αναθεωρώντας υπάρχοντα προσόντα και προγράμματα, είτε δημιουργώντας το εθνικό πλαίσιο εξαρχής, ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στο ΕΠΠ. Θεωρεί ότι στις χώρες όπου δεν υπάρχει εθνικό πλαίσιο προσόντων και στις οποίες παραβλέπονται τα άτυπα και ανεπίσημα προσόντα κρίνεται σκόπιμο να είναι συμβατό το ΕΠΠ,
• ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δοθεί στο έργο που έχουν αναπτύξει για τη μάθηση, τα προσόντα και τις δεξιότητες οι διεθνείς οργανισμοί και τα ευρωπαϊκά κέντρα, όπως ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη και το Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης.

Η Μ. Παναγιωτοπούλου δήλωσε ότι "η δια βίου μάθηση διαδραματίζει αποφασιστικό ρόλο στη διαφύλαξη της ανταγωνιστικότητας και της κοινωνικής συνοχής στην ΕΕ. Ωστόσο, η υλοποίησή της περιπλέκεται από την έλλειψη διαφάνειας ως προς τα προσόντα, από το χαμηλό ποσοστό αναγνώρισης των προσόντων που αποκτήθηκαν στο εξωτερικό, και από τις ανεπαρκείς διατάξεις που δίνουν στους πολίτες τη δυνατότητα μεταφοράς των προσόντων τους ανάμεσα στα εθνικά και τομεακά συστήματα προσόντων. Αυτά τα εμπόδια πρέπει να εξαλειφθούν με τη βοήθεια του ΕΠΠ και η κινητικότητα ανάμεσα στα κράτη μέλη και τα διάφορα εκπαιδευτικά συστήματα πρέπει να διευκολυνθεί", κατέληξε η ευρωβουλευτής της Ν.Δ.